Talenten op identiteitsniveau zweverig?

Wat willen we graag dat dingen tastbaar zijn. Alles is echt, zolang we het maar kunnen zien, voelen, ruiken of aanraken. Althans, met die beleving ben ik opgegroeid. En met mijn economische achtergrond hou ik daar ook wel van. Het is fijn als dingen tastbaar zijn. Als ze meetbaar zijn. Als we er een bepaalde waarde aan kunnen toekennen. Als we kunnen voorspellen wat er gebeurt. Ook al word je niet blij van die voorspelling, het biedt in ieder geval houvast.

Heel veel dingen waren voor mij dus al snel zweverig. Een ‘niet lullen, maar poetsen’-mentaliteit. Voor mij hield dat in: aanpakken, doorgaan en tastbaar resultaat neerzetten. Totdat ik er achter kwam dat er toch meer was dan houvast, cijfers en onderbouwingen. Als herkauwer ben ik nogal onrustig in mijn hoofd. Gesprekken die ik gedurende de dag heb gevoerd, speel ik graag nog een keer af in mijn hoofd. Op zich niks mis mee. Maar als je onder druk staat ga je je talenten overdrijven. Voor mij was het niet meer mogelijk om rust te vinden in mijn hoofd. Ik moest op zoek naar een manier om rust te vinden in mijn hoofd. Sporten is een oplossing. Maar om heel eerlijk te zijn kan ik me daar niet vaak genoeg toe zetten. Mediteren is een andere oplossing. Maar ja, mediteren? Ik?

Rustig zitten in een stoel, wat is daar meetbaar aan?!? Het heeft inderdaad wel even geduurd voordat het serieus in mijn systeem zat. Na de eerste pogingen dacht ik toch echt dat het effectiever was om mijn tijd anders te besteden. Tot ik ontdekte dat ik me krachtiger voelde door te mediteren en ik het miste als ik niet meer mediteerde. Ik had niks tastbaars maar ik voelde me duidelijk beter als ik mediteerde. Sindsdien is mediteren niet meer zweverig voor mij.

De grens van zweverig ligt voor iedereen anders. Het heeft te maken met dat wat je wel en niet kent, dat waar je wel en niet vertrouwd mee bent. En die grens is te verleggen. Zodra je merkt dat iets voor je werkt, is het voelbaar. En zodra het voelbaar is, is het niet meer zweverig.

Ik krijg wel eens de vraag, of inzicht in je onzichtbare talenten op identiteitsniveau niet zweverig is. Dan vraag ik óf je het voelt waar je wel of niet blij van wordt? Óf je het voelt als je op een bepaalde manier reageert; boos, blij of verdrietig? Óf je het voelt als je onzeker bent? Óf je het voelt dat je juist veel of weinig energie hebt? En dan is het ineens duidelijk dat er niks zweverigs aan is. Het is juist ontzettend voelbaar!