Serieus?!? Bescheidenheid siert de mens?

‘Wie bescheiden is, stelt zichzelf ……….. voor als klein en nederig, zonder veel verdienste. Bescheidenheid wordt in de westerse cultuur en in andere culturen gezien als een deugd’, zegt Wikipedia. Maar waarom eigenlijk? Wat brengt bescheidenheid ons?

Afgelopen week keek ik naar de documentaire ‘I Am Not Your Guru’ van Tony Robbins. Een kijkje achter de schermen van één van zijn events. Het was heerlijk groots en meeslepend en stroomde over van liefde en dankbaarheid. En terwijl ik met een grote smile zat te genieten van zijn grootsheid en alle positiviteit die hij brengt, twijfel ik steeds meer aan onze Nederlandse bescheidenheid. Waarom mogen we niet groots en meeslepend zijn? Waarom leren we om ons klein en nederig te houden?

Het lijkt wel of we het prettig vinden om vast te houden aan onze angsten en onzekerheden. Het groots omarmen en uitstralen van (zelf)liefde en dankbaarheid vinden we maar eng. Is onze ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’-mentaliteit een uitvloeisel van jaloezie?

Diezelfde week sprak Ali B zijn talent in TVOH prachtig toe. Het is niet de liefde van anderen die noodzakelijk is maar de liefde voor jezelf die noodzakelijk is. De liefde van anderen is pure luxe. Prachtig omschreven! En bescheidenheid past toch niet bij zelfliefde?

Iedereen heeft iets moois te brengen, je moet er alleen naar op zoek. En als je dat gevonden hebt, dan maak je de wereld een stukje mooier. Ben je dan niet verplicht om dat groots te brengen? Ik worstel nog even verder met mijn bescheidenheid……

Foto door Bonny Vrielink www.bmoments.nl